Annedieke Kuchler

Vroeger schaarde men het onder crime passionel of huiselijk geweld, maar dat klonk natuurlijk veel te gezellig en het maskeert de gendercomponent van dit probleem. Zo zijn vrouwen veel vaker slachtoffer en mannen veel vaker pleger. Ook lhbti+ personen hebben vaker te maken met alle vormen van geweld. En regelmatig (zo eens in de in de 10 dagen in Nederland) valt het slachtoffer in kwestie er letterlijk dood bij neer. Daarom is de internationale term daarvoor nu femicide. Omdat gender

Gisteren zag ik het weer in de rijen voor de kassa bij de Lidl. Mensen met hun winkelwagentjes vol met gesealde sixpacks water. Voor bij sportwedstrijden of voor op kantoor. Begrijpelijk, maar slim is het niet. Het water uit de kraan is goedkoper en stukken gezonder dan het water uit die plastic PET-flesjes. In weinig landen zijn de normen en de controles op kraanwater zo streng als in Nederland. Alle waterbedrijven hebben daarnaast vaak zelf nog striktere drempelwaarden om er

Op dit moment wordt in de Tweede Kamer het wetsvoorstel behandeld dat onder meer regelt dat transgenders eenvoudiger hun geslachtsregistratie kunnen wijzigen bij de burgerlijke stand. De politieke smaken en meningen hierover verschillen dag en nacht. Van de SGP: “God schiep hen, man en vrouw” tot aan D66-kamerlid en ervaringsdeskundige Lisa Van Ginneken: “Transmensen wordt nu het recht op zelfbeschikking op cruciale momenten in hun transitieproces ontnomen. De Transgenderwet dient er toe dat recht te zetten.” En alles er tussen

Raisa Blommestijn, presentator bij omroep Ongehoord Nederland, heeft de afschuw van velen over zich afgeroepen door meermalen het n-woord te gebruiken in een tv-programma dat deels ging over "blanken die door zwarten in elkaar worden geslagen". Ook racisme, namelijk "blankofobie" volgens de vrouw die momenteel op veel plekken in de media opduikt vanwege onder anderen haar felle anti-woke gedachtengoed. Vrouwen rukken overal op in de politiek en als opiniemakers. Ook in ultra-rechtse en/of oerconservatieve kringen. Ik vraag mij af: hoe

De aardgas-ravage in Groningen en Drenthe, de toeslagenaffaire, de uit huis geplaatste (gestolen) kinderen, de woningnood, de boeren versus milieu-oorlog, de Ter Apel-crisis. Moet ik nog even doorgaan? Er is feitelijk één heel groot probleem en die heet: de ambtenarencrisis. “Kein Mensch hat das Recht zu gehorchen” zei filosofe Hannah Arendt ruim een halve eeuw terug. “Je hebt niet het recht om te zeggen: ‘opdracht is opdracht’. Je kunt je niet verschuilen achter de wet die je zou moeten uitvoeren.

Een vierluik over de op- en neergang van de geliefdste zwarte man van Amerika. Vier uur over Bill Cosby: Moet dat nou?, dacht ik bij het zien van de aankondiging. Amerikanen zijn goed in lange gedetailleerde, maar soms ook zichzelf herhalende documentaires. Echter na deze gezien te hebben zeg ik: “Ja, dat moet!” Rolemodel We zien een reconstructie van ’s mans carrière en zijn voortrekkersrol voor de zwarte gemeenschap. Cosby blijkt een meester-narcist, omdat hij decennialang iedereen laat geloven in

Ik heb veel opgestoken van alle discussies rond de nieuwe transgenderwet. Inmiddels heb ik zoveel ontroerende, intelligente en overtuigende verhalen van transgenders mogen lezen en optekenen, dat ik moet accepteren dat de nadelen niet opwegen tegen de voordelen. Het liefste zie ik nog steeds dat de maatschappij non-binair wordt, maar als operaties, hormonen en een andere letter (m/v/x) in het paspoort ervoor kunnen zorgen dat iemand een gelukkiger bestaan krijgt: wie ben ik dan nog? Actie, reactie Het dwingende van

In de tachtiger en begin negentiger jaren woonde ik op een kwartier rijden van het Gemeente Museum Arnhem. In die tijd was Liesbeth Brandt Corstius de (eerste vrouwelijke) directeur. Onder haar leiding veranderde het museum drastisch. Daarvoor was ze als kunsthistorica redacteur van Opzij geweest en een van de oprichters van de Stichting Vrouwen in de Beeldende Kunst (SVBK). In 1982 werd ze dus directeur van het Museum voor Moderne Kunst Arnhem. Ze besloot om evenveel werk van vrouwelijke als

Nooit gedacht (als kind van de zestiger jaren), toch gebeurd. De pro-life beweging groeit ook in Nederland. Met allerlei vals sentimentele en moralistische gedachtes en overtuigingen zetten ze vaste voet aan de grond, pal voor de abortusklinieken. Ze zijn er bijkans niet weg te timmeren. Je zult maar geboren worden in zo’n zogezegd pro life-gezin. Die hebben speciale polissen van ziektekostenverzekeringen. Daarin vervallen ‘bepaalde om ethische of levensbeschouwelijke redenen controversiële prestaties buiten de dekking van de polis.’ Geen abortus, geen

Iris van den Ende en haar man Vincent Biekman hebben na 16 jaar een punt achter hun relatie gezet. De eigenaresse van productiehuis MediaLane en dochter van mediamagnaat Joop van den Ende heeft dat laten weten aan RTL Boulevard. “Nou en?” zult u zich (terecht) afvragen. Bekende Nederlanders en/of paren met bekende achternamen: het zijn net mensen. Ze laten hetzelfde zien als wat er gebeurt achter allerlei andere voordeuren. Seksuele en relationele revolutie Zomer 1968. De seksuele revolutie bereikt de