“Haat een bitch, maar ik hou van d’r heupen!”
“Iene miene mutte, tien pond grutten. Ik kies een whip en neem het mee!”
“Als je me schreeuwt, stoot ik hard, loop je mank!”
“Zonder takkie grijp ik haar aan d’r bil!”
“Zij gaat op haar knieën, maar ik denk niet dat zij gelooft!”
“Ik neuk je als een hond ook al draag je een hoofddoek!”
Eigentijdse teksten van achtereenvolgens rappers ‘Frenna’ (2x), ‘Broederliefde’, ‘Poke’, ‘Mula B’ en de laatste (vertaald) van ene ‘Damso’. Wat Johan Derksen aan de tafel van zijn (inmiddels gestopte) talkshow niet mag, mogen rappers en hiphoppers onder het mom van artiest zijn wel.
Opvoeden, hoe dan?
We moeten onze dochters weerbaar opvoeden en onze zonen leren respect bij te brengen voor vrouwen. Ik hoor het al jaren en het komt me de keel uit. Niet omdat het onwaar is, maar omdat ‘du moment’ we dat doen, er op hetzelfde moment teksten in de oren van onze pubers denderen, die iets heel ander vertellen. Pakken wat je pakken kan: geld, auto’s, horloges en vrouwen. Gebruiksvoorwerpen die status geven. Mag ik een teiltje?
Vieze ouwe mannen
In alle hysterische discussies over Johan Derksen en zijn vieze ouwemannenpraat in de nationale voetbalkantine, dacht ik telkens aan dat soort ‘liedjes’. En zeker toen Snormans gas moest terug geven en het er maar op gooide dat dat nu eenmaal de taal was van de jaren ’70, ervoer ik dat de zaak ontspoorde. Aan alle kanten. Van de fans van het programma die zo dol zijn op deze vrijheid van meningsuiting via al die deugmensen die in andere talkshows ach en wee klagen tot aan oproepen tot boekverbranding van de biografie van Derksen.
Rappen is zo normaal
Leg jij je pubers maar eens uit waarom rappers het wel en oude mannen het niet mogen zeggen. Ergo: Derksen was niet te betrappen op schuttingtaal, alhoewel zijn zogenaamde jeugdherinnering wel misselijkmakend is. De stroom aan seksistische en deningrerende rapteksten leidt tot een normalisering van deze taal en dito gedrag. Want dan heb ik het nog niet eens over de bijbehorende videoclips waarin vrouwen worden gepresenteerd als eeuwig billenschuddende gretig klaarstaande wezens die ten alle tijde bereid zijn zich te laten bespringen en bespugen door doorgesnoven mannnen met rolexen, zegelringen en broekzakken vol met ‘me money’. Op de Oudezijds Achterburgwal krijgen ze er zelfs blosjes van op de wangen.
Gooi die bitch uit de auto
Vrouwen worden door deze rappende en hoppende ‘zingende’ mannen ontmenselijkt. Zelfs over de loopse teef van de buren wordt niet zo gepraat. Het is terug naar de grotten van de oermens. “Fuck die vieze sletten, jouwe die is niet zo lekker’!” Met dank aan Boef. Vrouwen zijn er voor het plezier van de mannen en moeten zelfs letterlijk onderdanig zijn. Ene Baas Bizzey houdt vrouwen aan de riem in de videoclip van ‘Ze Willen Mee’ met Hardwell en Lil Kleine. Vrouwen zijn een trofee, hoe meer hoe beter. Dopebwoy rapt: “Het is je vrouwtje, ze doet vies bij mij!” en op dit thema wordt eindeloos gevarieerd door Lil Kleine. En last but not least: vrouwen zijn niet te vertrouwen, het zijn allemaal golddggers. Rapper Boef: “Hoef echt geen meid die alleen maar op m’n saaf loert!” En ook geweld tegen vrouwen wordt niet geschuwd. Rapper Kevin ‘verhaalde’ hoe hij een meisje uit een rijdende auto gooide zoals zijn Amerikaanse collega Gucci Mane hem reeds voordeed.
Meehoppende politici
Is er dan helemaal geen kritiek. Jawel, maar dan altijd indirect. Zo kregen de hoofdstedelijke wethouders Rutger Groot Wassink (GL) en Marjolein Moorman (PvdA) flink op hun donder toen zij tijdens de recente verkiezingscampagne mee gingen dansen op zo’n seksistisch rapnummer in Amsterdam Zuidoost. Beiden houden zij zich in hun werkende leven bezig met campagnes tegen straatintimidatie. Goedemorgen! Terecht dat deze politici op hun foute popie-jopie-gedrag worden aangesproken, maar de foute teksten worden tegelijkertijd door bijna alle streamingsdiensten aangeboden en door veel radiostations gedraaid. Zelfs op de NPO.
Wel rappen, niet zeggen
Rapper Boef refereerde in gesproken woord aan een aantal vrouwen eens als ‘kechs’. Nederland stond op de kop. Hij mag het wel rappen, maar niet zeggen. Ik ben een ‘hallo boomer’ dus voor mij is daar nauwelijks verschil tussen. De muziek van Lil Kleine werd al wel tweemaal in de ban gedaan door een aantal radiostations. Niet vanwege zijn teksten, maar omdat hij met de mishandeling van zijn vriendin een strafbaar feit had gepleegd. Je mag het wel bezingen, maar je mag het niet doen. Oef.
Wetenschap
Echter: uit onderzoeken blijkt dat dergelijke teksten wel degelijk seksistische attitudes ten opzichte van vrouwen bewerkstelligen en dat misogyne hiphop en rap overschrijdend seksueel gedrag aanwakkeren bij mannen. Vrouwen die naar dergelijke videoclips kijken, zijn zelf ook eerder geneigd om dit te accepteren. Bovendien werd ontdekt dat het luisteren naar rap, van welke soort dan ook, bij mannen een negatievere houding jegens vrouwen veroorzaakt.
Kijkwijzer
Ik ben tegen cancelcultuur, om de doodeenvoudige reden dat alles wat niet mag extra aantrekkelijk wordt. Zo ben ik ook tegen ‘netnanny’s’, hoewel ik er gezien het aanbod van hedendaagse porno bijna over ga twijfelen. Verboden vruchten zijn het lekkerste immers en de maffia kon een eeuw geleden in de USA groot groeien dankzij de zogenaamde ‘drooglegging’. Tot de dag van vandaag worden daar strontvervelende, maar veelbeken series over gemaakt. Op TV mag al heel lang niet gerookt worden, de alcoholreclames liggen aan banden en bij snoepcommercials verschijnt een tandenborstel in beeld. Want het zijn allemaal slechte zaken voor onze jeugd. Nu hebben we bij de NPO de ‘Kijkwijzer’ met de nog immer levendige stem van de overleden Aart Staartjes daaronder: “Opgelet 18 jaar!” Kunnen we zoiets niet bedenken voor al die laag-bij-de-grondse teksten en videoclips of wordt de foute waar daar juist smakelijker van? Misschien moet ik het Johan Derksen eens vragen.
