Bij een ongewenste zwangerschap, kun je binnen 9 weken na de eerste dag van je laatste menstruatie besluiten om een abortuspil te nemen. Hierdoor wordt een miskraam uitgelokt. Activisten die tegen abortus zijn, halen vrouwen die een pil slikken over om het effect ervan ongedaan te maken met ‘de spijtpil’. Hoe komt het toch dat 50 jaar na ‘baas in eigen buik’ er nog steeds mensen zijn die zich menen te moeten bemoeien met de al dan niet zwangere vrouwenbuik.
De abortuspil bestaat uit twee verschillende medicijnen, namelijk ‘mifepriston’ en ‘misoprostol’. De tabletten moeten op verschillende momenten worden ingenomen en zijn verkrijgbaar via een abortuskliniek of een gecertificeerd ziekenhuis. Niet via de huisarts, want daar is via religieuze inmenging in de politiek een stokje voor gestoken.
Er is Hulp (van god)
Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico deed onderzoek naar de praktijken van ‘pro lifers’, die tegenwoordig blijkbaar verder strekken dan met spandoeken bij klinieken en vieze plaatjes wanhopige vrouwen over te halen om van abortus af te zien. De stichting ‘Schreeuw om Leven’ moedigt vrouwen via de ‘Er is hulp’-kanalen aan om de spijtpil te nemen, als ze zich alsnog bedenken. Moet je je voorstellen wat er getrokken wordt aan zo’n vrouw (of meisje) die onbedoeld zwanger raakte en eindelijk het lef heeft om daar op een medisch, veilige manier een einde aan te maken.
De framboos
De werking van de abortuspil verloopt in 2 fasen. De eerste tablet blokkeert het hormoon progesteron dat ervoor zorgt dat de zwangerschap in stand blijft. Zo’n 24 tot 48 uur later zorgt een 2e medicatie ervoor dat de baarmoeder samentrekt, waardoor het embryo (bij 9 weken ter grootte van een framboos) naar buiten komt. Binnen 48 uur na het nemen van de eerste abortusmedicatie kun je dan de ‘spijtpil’ nemen die de boel weer zou terug draaien. Nu is ‘spijtpil’ wel heel zacht uitgedrukt. Want het gaat om een kuur van 3x daags 2 tabletten die vaginaal moeten worden ingebracht.
We draaien de boel terug
Jaarlijks zou het om ongeveer 15 vrouwen gaan, van wie de babietjes ‘gered’ worden om in de termen van de pro lifers’ te blijven. De inmiddels aan corona overleden huisarts Peter Hildering te Urk (ja, ik verzin het niet)schreef deze abortus pil remmer (APR) voor met de mededeling dat deze ongevaarlijk is. Stichting ‘Er is hulp’ heeft nog geen nieuwe arts gevonden, maar de voormalige praktijk van wijlen Hildering, schrijft de ‘spijtpil’ nog steeds voor. Zonder medische bevoegdheid, zonder kennis van de patiëntes, zonder kennis over ander medicijngebruik en/of medische geschiedenis.
Aan de galg op Urk
Een medewerkster van Investico belde en kreeg de pil zeer eenvoudig voorgeschreven. Een bedenktijd werd ook niet aangeraden. Een half uur na haar telefoontje lag de APR-pil klaar om opgehaald te worden. De praktijk schreef het recept voor op naam van de inmiddels overleden huisarts. Dat is strafbaar, zegt Annemieke Horikx van de apothekersvereniging. “Niemand, ook geen arts, mag voorschrijven onder de naam van een andere arts.” Waarnemend huisarts Wilco Bloed (nomen est omen) op Urk wil geen vragen over deze handelswijze beantwoorden. Ook in toelichting over de wel erg hoge dosering van het middel heeft hij ‘geen zin’, laat hij aan de journalisten van Investico weten. “En o wee als jullie de praktijk nog een keer benaderen, dan gaan jullie aan de hoogste galg!” briest de beschermer van het prille mensenleven.
84 pillen in je vagina
Het gros van de artsen, medisch specialisten en apothekers raden de anti-abortuspil af, die voornamelijk bestaat uit het hormoon progesteron. Dit wordt normaliter voorgeschreven bij ivf-behandelingen, bij zware maandelijkse bloedingen, bij het uitblijven van menstruaties en bij overgangsklachten. Soms wordt het gegeven aan zwangere vrouwen in het ziekenhuis om te voorkomen dat hun kind te vroeg wordt geboren. Maar progesteron is niet bedoeld als abortuspilstopper, aldus het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen en zeker niet als je vlak ervoor juist medicatie hebt genomen met de tegengestelde werking. De ‘progesteronbom’ (14 dagen lang 6 pillen = 84 in totaal, via de vagina richting baarmoeder duwen) is uiteraard een aanslag. Ongewenst of onbedoeld zwangere vrouwen kunnen er grote gezondheidsrisico’s door lopen, om over een kind dat met dergelijk kunst- en vliegwerk in de buik wordt gehouden, nog maar te zwijgen.
Alsof vrouwen niet nadenken
De betogers buiten bij de abortuscentra zijn al heel lang een doorn in het oog van medici en zorgmedewerkers die ongewenst zwangeren een veilige en goedgekeurde zwangerschapsafbreking bieden. Het was slechts op het nippertje dat er goede abortuswetgeving kwam in 1984. Tot die tijd werd het heel Hollands ‘gedoogd’. Maar zelfs anno 2021 is er nog een verplichte bedenktijd van 5 dagen, voor vrouwen die een abortus willen. En alsof het al niet moeilijk genoeg voor hen is, staan er buiten de kliniek ook nog eens religieuzen die er alles aan gelegen is om het minizieltje in haar schoot van de wisse dood te redden. En het gekke is: in de jaren ’90 en de jaren ’00 was dat helemaal niet aan de orde. Pas de laatste decennia zijn (opnieuw) de religieuzen weer aan het oprukken. Mensen die zich niet alleen over hun eigen leven druk maken, maar vooral over dat van u en mij. Een ruk terug in geschiedenis. Of een verschrikkelijke vooruit, als je Margaret Atwoods dystopische ‘The Handmaid’s Tale’ hebt gelezen en/of gezien.
De invloed van christelijke politici
In Nederland werd in 2017 geprobeerd via de ‘Wet Schippers’ (genoemd naar de toenmalige minister van VWS Edith Schippers) de abortuspil beschikbaar te maken via de huisarts. Na de vorming van een nieuwe regering aan het einde van dat jaar, waaraan onder andere de ChristenUnie deelnam, werd het wetsvoorstel gestopt. D66 presenteerde tevens een initiatief om de verplichte bedenktermijn af te schaffen voor vrouwen die een abortus willen. “Onnodig en betuttelend”, zegt de partij bij monde van Pia Dijkstra. Het plan om de wet te wijzigen werd nog niet ingediend, omdat in de formatie met de toenmalige coalitiepartijen was afgesproken niet te tornen aan de abortuswet. Net als andere medisch-ethische dossiers ligt dat in mindere of meerdere mate gevoelig bij leden van CDA, CU (tot voor kort in de coalitie) en uiteraard die van de SGP.
Women on Waves
Rebecca Gomperts, de vrouw die op Time Magazine’s lijst van 100 invloedrijkste mensen van 2020 staat, richtte 20 jaar geleden de stichting ‘Women on Waves’ op. Zij en haar medewerkers gaan met hun schip naar landen waar abortus verboden is. Ze pikken deze vrouwen in nood op, voeren naar internationale wateren en helpen ze aldaar. Tevens werd ‘Women on Web’ in 2005 door hen opgericht, waarbij ze ongewenst zwangeren de abortuspil geven, toen die op de markt kwam. Zo lieten ze bijvoorbeeld robots, met daaraan flink wat abortuspillen vastgebonden, de grens met Noord-Ierland oversteken. Ook deze Rebecca Gomperts benadrukt in TROUW dat Nederland al lang niet meer bij de voorhoede qua respect voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen behoort. Zo is de gesubsidieerde hulpverlening aan ongewenst zwangere vrouwen en meisjes voor een belangrijk deel weggehaald bij het neutrale FIOM en in handen gekomen van de christelijke organisatie Siriz.
Hoe is dat kind erin gekomen?
Abortusbestrijders zijn er collectief van overtuigd dat spijt en schuldgevoelens na een zwangerschapsafbreking voorkomen, schrijft arts & seksuoloog Jelto Drenth en collega op Reporters Online. Dat is onjuist; daar is voldoende onderzoek naar gedaan. Alles bij elkaar genomen lijkt het waarschijnlijk dat er veel meer vrouwen door een miskraam (spontane abortus) getraumatiseerd zijn dan door een abortus (provocatus). Zeker als het niet bij één keer gebleven is en de kinderwens onvervuld bleef. In een campagnefilmpje van de stichting ‘Schreeuw om Leven’ wordt een vrouw ten tonele gebracht die onbedoeld zwanger raakte en abortus overwóóg. Let op: verleden tijd enkelvoud. Want inmiddels is ze moeder van een heerlijk gezond kindje. Wat een heldin: ze heeft geen moord gepleegd. Eind goed, al goed, volgens deze tak van hulpverlening. In diverse video’s wordt gepleit voor ‘meer hulp voor vrouwen bij onbedoelde zwangerschap’, maar over anticonceptie wordt niet gerept. Over de rol van mannen evenmin. Zij worden door ‘pro lifers’ nimmer op de gevolgen van hun daden aangesproken.
Onze voormoeders
Er wordt kortom getornd aan de rechten waar onze moeders en grootmoeders voor gevochten hebben. Het is al erg genoeg dat abortus de laatste jaren weer een taboe-onderwerp is. Vrouwen die dit weloverwogen ondergingen deden dit niet voor hun lol, maar houden hier schielijk hun mond over, omdat ze geen moralistische shit over zich heen willen van mensen die de klok een halve eeuw terug willen draaien. En dan heb je dus net alle moed bij elkaar geraapt om een abortuspil te slikken en dan word je door de ‘wakers ‘, wellicht nog wat labiel na een moeilijke tijd in je leven, overgehaald om even een receptje te laten uitschrijven om het weer ongedaan te krijgen. Met de groeten van een overleden huisarts uit Urk.
De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd van het ministerie van VWS wijst het voorschrijven van de ‘spijtpil’ af: “Op dit moment is er geen aanleiding om het ‘off-label’ gebruik hiervan toe te staan.” Aanwijzingen dat de medicatie op grotere schaal dan via de evangelische en reformatorische hulpverleners en de Urker huisartsenpraktijk wordt voorgeschreven, heeft de dienst niet. Voor het uitschrijven op andermans naam ‘kan de Inspectie overwegen aangifte te doen’, aldus de woordvoerder.
Beeld: The Handmaid’s Tale, Press.Hulu.com
