Frankrijk is in de ban van een gruwelijke zedenzaak. Het gaat om hoofddader Dominque Pélicot en minstens 50 medeverkrachters. Het gebeuren is bloedstollend schokkend en onsmakelijk.
Slachtoffer is ex-vrouw Gisèle Pélicot. Zij kiest ervoor de rechtszaak in alle openbaarheid te doen, ook al werd haar anders geadviseerd. De inmiddels 72-jarige Française heeft namelijk een belangrijke missie: de schaamte over seksueel misbruik moet terug naar waar die hoort.
De omgedraaide schaamte
Want waarom houden vrouwen hun mond vaak zoveel jaren na seksueel geweld? Het is dankzij de #Metoo-beweging inmiddels een bekend patroon. Als de dader een bekende is, spreken slachtoffers hem er wellicht op aan. Maar die roept vervolgens dat het seks met wederzijdse instemming is, ook al zit zij bijvoorbeeld onder de blauwe plekken. En vervolgens beginnen de dreigementen. Dat hij haar ‘helemaal kapot zal procederen’ of ze wordt in een zwijgcultuur geduwd omdat ‘het slecht voor haar carriere zou zijn’ of omdat de man in kwestie zich in het nauw gedreven voelt en haar zelfs levensgevaarlijk durft te bedreigen en belagen. Tevens zwijgen slachtoffers uit een soort van beschermingsmechanisme, omdat ze het zo snel mogelijk willen vergeten.
En last but not least zijn er vele vrouwen die zich schamen over de intieme terreur zelf, die hen is overkomen. Het is omgedraaide schaamte, want die hoort bij de dader te liggen, maar toch… Hoe kon ze zo naïef zijn om met die collega mee te lopen naar de auto? Of: had zij misschien zelf de verkeerde signalen afgegeven? En de omgeving werkt soms ook niet erg mee en stelt vragen in de trant van “Ja, maar wat had je dan aan?” Of: “Waren jullie niet ‘gewoon’ dronken allebei?”
Hij leek de liefde van haar leven
Deze zaak in Frankrijk, die draait om de ontdekking van beelden waarop te zien is hoe Gisèle Pélicot bewusteloos en wel door vele mannen wordt verkracht, kwam pas aan het licht toen zijzelf in november 2020 op de hoogte werd gesteld van het bestaan van de video’s. Tot die tijd leefde Gisèle een redelijk gewoon leven. Na in Parijs gewoond te hebben, ging ze met ‘de liefde van haar leven’ Dominique Pélicot haar pensioen vieren in de Provence. Hoewel ze de laatste jaren klachten had als geheugenverlies, haaruitval en motorische onhandigheid, was de oorzaak haar een raadsel.
Totdat zij door de politie ingelicht wordt over gevonden verkrachtingsbeelden die op de computer van haar man. Door deze (inmiddels ex-) echtgenoot bleek ze talloze keren gedrogeerd en verkracht te zijn. En om het nog erger te maken: ook nog eens door minimaal 51 andere mannen. Deze gruweldaders zaten met elkaar in een door Dominique Pélicot gemodereerde chatgroep, die ook nog eens de walgelijke naam ‘zonder haar medeweten’ heette.
Het mapje ABUS
Bij het doorzoeken van Pelicots spullen doorzocht, werd een USB-stick met het mapje ABUS (misbruik) aangetroffen. Dominique Pelicot bleek zijn vrouw jarenlang te hebben aangeboden op de inmiddels offline gehaalde datingwebsite Coco.gg, waar al langer kritiek op was omdat er ook veel kinderporno te vinden was. Stelselmatig drogeerde hij Gisèle met zware medicatie en liet hij mannen die hij online ontmoette haar verkrachten in hun slaapkamer. Pelicot filmde alles, bij sommige video’s noteerde hij de datum, de naam van de man en hoe vaak hij al was geweest (‘nacht van 09 06 2020 met Charly 6e keer’).
Gisèle herpakt zich
Het seksuele geweld tegen Gisèle Pélicot duurde 10 jaar. Ook werd er door de recherche een een foto gevonden, waarop Gisele’s dochter Caroline naakt op bed ligt. Een scenario voor een horrorfilm.
Sinds ze geconfronteerd werd met deze afgrijselijke waarheden, staat het leven van Gisèle op de kop. Maar ze heeft zich voorgenomen om zich niet te laten leiden door de toxische, omgedraaide schaamte. Ze wil de confrontatie met het beest die haar ex-echtgenoot en al zijn mededaders zijn aan en wil bovenal op haar 72ste een baken zijn in de strijd tegen de verkrachtingscultuur. Haar motto is dan ook: “De schaamte moet van kamp wisselen!”
Applaus voor deze vrouw!
Daarom ook heeft Gisèle toestemming gegeven aan journalisten om haar volledige naam te gebruiken en wil ze dat de rechtbank de video’s toont waarin ze bewusteloos misbruikt wordt. Dit alles uit solidariteit met alle vrouwen die niet worden (h)erkend als slachtoffers van seksuele misdrijven. Telkens als Gisèle Pélicot het gerechtsgebouw van Avignon in en uit gaat, wordt ze overladen door een menigte met veel applaus. Deze rechtszaak duurt nog tot december tegen de ruim 50 daders, die tussen de 25 en 80 jaar oud zijn. Met de dag wordt duidelijker wat een moed Gisèle aan de dag legt met haar missie de schaamte van vrouwen terug te willen brengen naar wie die hoort: bij de daders van seksueel geweld.
Onderzoek laat zien dat in Frankrijk 90% van de verkrachtingsslachtoffers geen aangifte doet. En zelfs als dat wel gebeurt, eindigt 80% zonder veroordeling. Activisten gebruiken deze cijfers om zowel juridische als maatschappelijke veranderingen te eisen. Met de inmiddels iconische Gisèle als ‘gezicht van deze strijd.
Illustratie: Freepik
