Nooit gedacht (als kind van de zestiger jaren), toch gebeurd. De pro-life beweging groeit ook in Nederland. Met allerlei vals sentimentele en moralistische gedachtes en overtuigingen zetten ze vaste voet aan de grond, pal voor de abortusklinieken. Ze zijn er bijkans niet weg te timmeren.
Je zult maar geboren worden in zo’n zogezegd pro life-gezin. Die hebben speciale polissen van ziektekostenverzekeringen. Daarin vervallen ‘bepaalde om ethische of levensbeschouwelijke redenen controversiële prestaties buiten de dekking van de polis.’
Geen abortus, geen homo’s en geen euthanasie
Dit gaat dan o.a. over abortus, euthanasie en kunstmatige voortplantingstechnieken, waarbij embryo’s tot stand worden gebracht en/of waarbij geslachtscellen van anderen dan de partner worden gebruikt. Dit laatste uiteraard om het voor niet-heterostellen onbereikbaar te houden. KI of IVF met donorsperma wordt dus niet vergoed. OPZIJ verhaalt deze maand hoe deze escape-polis ooit tot stand is gekomen vanuit liberaal gedachtengoed’.
Weg met de moralistische 5 dagen
Corinne Ellemeet is het boegbeeld van de liberaal-progressieve meerderheid in de Tweede Kamer. Een feminist pur sang. Mede op haar initiatief sneuvelde eindelijk de verplichte 5-dagen bedenktermijn èn is binnenkort de abortuspil gewoon bij de huisarts te verkrijgen.Het Tweede Kamerlid van Groenlinks besloot na lezing van het regeerakkoord de gelijkwaardige toegang tot zorg tot haar speerpunt te maken. Zij is daarom uiterst kritisch op verzekeringen die doelbewust propageren bepaalde zorg niet te vergoeden. De Pro Life Polis is een dochter van Zilveren Kruis.
Geen condooms, geen abortus: wat dan?
Maar wanneer je je bedenkt dat in zwaar religieuze kringen ook moeilijk wordt gedaan over voorbehoedsmiddelen, er waarschijnlijk ook geen deugdelijke seksuele voorlichting wordt gegeven thuis noch op de refoscholen, weet je ook waarom ongewenste zwangerschappen daar gemiddeld vaker voorkomen dan in families die een ‘gewone zorgpolis’ hebben. En minderjarigen hebben dan geen keuze. Zowel niet vanuit de eigen omgeving, als uit het feit dat zij zelf in Nederland recht hebben op dezelfde zorg als ieder ander. Nog regelmatig heb ik aan orthodox christelijke ouders moeten uitleggen dat zij er niet naast staan als hun zoon of dochter de eerste seksuele ervaringen opdoet. Dat je wel kunt blijven roepen dat zoiets alleen binnen het huwelijk hoort, maar dat pubers in een onderzoeksfase van hun leven zitten. In alle facetten.
Pro Life naar de rechter
Anti-abortusdemonstranten van ‘Jezus Leeft’ zijn vorig jaar volgens de rechter onterecht weggestuurd van een plek voor de abortuskliniek. Ze waren van plan een heel theater met een omgebouwde ambulance en demonstranten op te voeren. Om de bevruchte eicellen maar te kunnen behouden. Burgemeester Sharon Dijksma gaf echter aan dat dit alleen mocht op de laad- en losplek, zo’n 70 meter verderop. Als reden werd gegeven dat de demonstratie bij de kliniek het Vrelinghuis ‘zou leiden tot verkeersonveilige situaties waarin de toen geldende regel om 1,5 meter afstand te houden niet zou kunnen worden nageleefd’. Daarop stapte de vereniging naar de rechter en die stelde hen in het gelijk. Het laatste woord blijft gelukkig bij Dijksma, die als burgemeester bepaalt of een demonstratie mag doorgaan of niet. Een nieuwe betoging, die onlangs gepland stond, heeft ze dan ook afgekeurd. Burgemeester Dijksma zal in hoger beroep tegen de uitspraak het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen inzetten als een nieuw argument.
Dankzij burgemeester Dijkstra
Ze schrijft o.a. in een brief aan de gemeenteraad van Utrecht: “Abortusklinieken en de omgeving van die klinieken zijn namelijk moeilijk te vergelijken met andere demonstratielocaties. Deze plekken onderscheiden zich door de uiterst gevoelige medische ingrepen die daar plaatsvinden. Vrouwen die een abortuskliniek bezoeken voor een behandeling bevinden zich op een bepalend punt in hun leven. Het gaat om een zeer ingrijpende en emotioneel beladen beslissing die iemand psychisch zwaar kan belasten. Die situatie is kwetsbaar en raakt de kern van de persoonlijke levenssfeer. Daarom verdienen bezoekers van abortusklinieken extra bescherming.”
The Handsmaid’s Tale in de polder
Maar met de Verenigde Staten in ons achterhoofd, moeten we hier in Nederland dit soort zaken voor zijn. Daarom is mijn voorstel: haal abortus en de nu bestaande klinieken met hun personeel naar de ziekenhuizen. Daar kunnen de deskundige gynaecologen en gespecialiseerde verpleegkundigen hun werk uitvoeren voor iedereen. Zij kunnen de curettage uitvoeren of de meisjes en vrouwen begeleiden bij het slikken van de pillen. Op de nota voor de verzekering kan zelfs gewoon ‘curettage’ komen te staan. Deed een bevriende gynaecologe van me in de jaren ’80 al op de Veluwe. Geen gezeik met Henk, Harmen, oma, de dominee of de Pro Life-polis. Niemand weet waarvoor deze vrouwen naar het ziekenhuis gaan (we kennen in Nederland niet voor niets de wet op bescherming van persoonsgegevens), er zijn geen storende betogers meer voor de deur, die hun levensopvattingen willen opdringen aan anderen en KLAAR IS KLARA!
Geen speciale klinieken meer en geen schreeuwende refo’s
Maar als de ouders het een minderjarig meisje verbieden om pillen te halen of anderszins een abortus te laten uitvoeren: wat dan? Dan is er de mogelijkheid voor medici om de rechter een spoedontheffing uit de ouderlijke macht te geven’. Dat gebeurt nu bij bijvoorbeeld Jehova’s Getuigen wiens geloof hen verbiedt om bloedtransfusies te ondergaan. Als een minderjarig kind uit zo’n geloofsgemeenschap of sekte daardoor zou kunnen sterven, weegt ‘De eed van Hippocrates’ zwaarder. Laten we hopen dat dit niet nodig is voor meiden uit kringen der gereformeerde gezindte en dat zij straks gewoon naar het ziekenhuis kunnen voor welke ingreep dan ook, zonder opdringerige schreeuwende anti-abortusdemonstranten.
