Joden en Perzen zijn in de loop van de geschiedenis vaak lotgenoten geweest. Ook nu delen ze de toorn van het islamitisch terroristische regime uit Teheran, dat alleen kan bestaan door gijzeling, marteling en moord. Ook nu zijn ze in Europa de minderheid, de zondebok, de verschoppeling.”Aldus Keyvan Shahbazi afgelopen weekend in De Telegraaf. Hij vluchtte als adolescent naar Nederland, na langdurig te zijn gemarteld in thuisland Iran. Veertig jaar later ziet hij zijn folteraar terug op tv: Ebrahim Raisi, destijds de president van Iran, die enige tijd later in een helikoptercrash de dood vond.
Nieuwe gedaante van fascisme
Afgelopen zomer verhaalt Keyvan Shahbazi (1964) over de geestelijk en dus hoogste leider van het Iraanse regime, ayatollah Khamenei, die destijds via X zijn steun betuigde aan de westerse studentenprotesten tegen Israël. Hij ziet de parallellen. “Zo’n sullige symbiose is al eens eerder in de geschiedenis voorgekomen. Het maakte in 1979 een einde aan het seculiere bewind van de Sjah van Iran. Destijds herkende het Westen de nieuwe gedaante van het fascisme niet en keek de andere kant op. Sterker nog, de democraten in het Witte huis voerden geheime overleggen met ayatollah Khomeini en bewapenden de voorgangers van de Afghaanse Taliban. In het islamisme fantaseerden ze een tegenmacht voor de Sovjet Unie. William Sullivan, de ambassadeur van president Carter in Teheran noemde Khomeini ’een Ghandi’….”
Extreem links & Islamisme klonteren
Dat deze Keyvan Shahbazi weet waarover hij spreekt, blijkt uit een uitzending van Zembla van anderhalf jaar geleden. Nog voor de oorlog in Gaza losbarstte. Voor alle mensen die islamisme en jihadisme steunen en met Palestijnse sjaals en vlaggen zwaaien heeft hij een belangrijke boodschap: zie hoe weerzin tegen het Westen (extreem-) links en islamisten samenbrengt. Opgeleid aan de westerse universiteiten stond de Iraanse intellectuele elite in de jaren ’70 onder sterke invloed van links-intellectuelen. Liberale democratie was immers uitgevonden door het imperialistische Westen om kapitalisten te beschermen tegen arbeiders. Het antwoord zou volgens hen zijn: omverwerping van het systeem en de dictatuur van het proletariaat; een klasseloze maatschappij. Dit gedachtengoed mengde zich met het anti-moderne en antisemitische van de ayatollahs.
De eveneens van Iran naar Nederland gevluchte hoogleraar en publicist Afshin Ellian herinnert zich nog goed dat iedereen plotseling te koop liep met de verbannen Ayatollah, zonder dat iemand precies wist waarom. Ook Ellian ziet overeenkomsten met de felle pro-Palestijnse demonstraties van studenten en hoogleraren van nu. “Khomeini was nadrukkelijk tegen de Sjah,” vertelt hij erover in een uitzending van Andere Tijden, “maar verder wisten we weinig over hem.”
De docenten werden als ‘dank’ vermoord
El Al-vluchten tussen Tel Aviv en Teheran waren in 1979 al gestopt. De Israëlische ambassade in Teheran – de enige in het Midden-Oosten – werd de ambassade van Palestina. Shahbazi:”Waar dat Palestina was, wist niemand. De Iraanse Joden vluchtten massaal het land uit. Yasser Arafat werd als held binnengehaald. Weet u wie na de Iraanse revolutie als eerste met duizenden tegelijk op de islamitische martelbank en voor de executiepelotons terechtkwamen? O, ironie: diezelfde linkse docenten en studenten die een jaar eerder met hun protesten de islamisten aan de macht hadden geholpen.”
Er volgden zuiveringen in het onderwijs en vrouwen mochten niet meer in het justitiële apparaat werken. Er kwamen A4’tjes op de ramen en deuren van winkels, met daarop de boodschap: verboden toegang voor ongesluierde vrouwen. Homoseksuelen raakten hun baan kwijt. Khomeini ging voor een totalitair regime. Hij riep kinderen op om hun ouders aan te geven als zij zich niet islamitisch genoeg gedroegen.
De sluier als symbool van onderdrukking
Hoe Iran er nu bij staat, weet iedereen die een krant leest. In Iran is het al maanden onrustig. In het hele land zijn demonstraties tegen het strenge regime. De protesten begonnen na de dood in september 2022 van de 22-jarige Mahsa Amini, die overleed in gevangenschap, nadat zij gearresteerd was door de moraalpolitie omdat ze haar hoofddoek ‘niet goed’ droeg. Twee Iraanse vrouwen die zonder hoofddoek een winkel in Teheran binnengingen, werden recent door een man overgoten met yoghurt. Daarna werden ze door de politie gearresteerd. De winkelier heeft een waarschuwing gekregen: hij dient ervoor te zorgen dat de wet wordt nageleefd in zijn winkel. De yoghurt-gieter werd vrijgelaten.
Het NOVA-muziekfestival
En dan 7 oktober 2023: moordcommando’s worden op een hip muziekfestival in Israel afgestuurd. Dit is tekenend, want daar gebeurt namelijk alles wat westers is, alles wat mannen van IS, Hezbollah, Taliban en Hamas haten. Muziek, vrijheid, blijheid, regenboogvlaggen, hetero‘s en queers door elkaar. Maar binnen een aantal dagen wordt in de westerse wereld de brute aanslag op Israelische burgers door velen gelabeld als een gevalletje van ‘eigen schuld, dikke bult’. Mensen die nog niet eens de moeite nemen om de geschiedenis van het Midden Oosten tot zich te nemen, negeren de massa-verkrachtingen, (genitale) verminkingen en vernederingen van vrouwen door hamas.
De gruwelijkheden van hamas, zowel tegen hun eigen bevolking als tegen Israel, worden voor het gemak weggepoetst. The New York Times heeft als één van de weinige grote media uitgebreid bericht over het extreem seksuele geweld op vrouwen door islamitische broederschappen. De mensen die gillen dat Israel genocide pleegt, gaan voorbij aan de uiteindelijke bedoelingen van de door Iran gesteunde terroristische Palestijnen. Hamas kent als geen ander de methode van ‘het volk dom en arm houden’ en predikt de sharia. Moet Gaza dan een landje worden, zoals Iran? Waar vrouwen zonder hoofddoek afgeknald worden en homo’s geen leven hebben? Let wel: het gros van de Gazaanse LHBTQ’ers vlucht al jaren naar Tel Aviv. Momenteel is dat uiteraard onmogelijk.
Giftige masculiniteit door woke goedgepraat
Daarover schrijft ook jurist Shermin Amiri bij Joop. “De afwezigheid van berichtgeving over schending van vrouwenrechten in de Nederlandse media, terwijl andere internationale kwesties wel uitvoerig worden besproken, roept vragen op over onze collectieve prioriteiten en de mate van solidariteit. Het lijkt erop dat gevoeligheden rond religie en culturele praktijken vaak een hindernis vormen voor een open en kritische discussie. Maar de complexiteit van deze onderwerpen mag geen reden zijn om de andere kant op te kijken en de uitdagingen waarmee deze vrouwen worden geconfronteerd te negeren.”
Want het gaat om zeer giftige masculiniteit, waar veel ‘woke’ westerlingen momenteel letterlijk en figuurlijk achteraan lopen. De islam kan rekenen op felle beschermmannen en -vrouwen. Niet voor niks noemt Afshin Ellian hen ‘de nuttige idioten van de fundamentalistische moslims’. De huidige oorlog in het Midden Oosten doet de strijd voor mensenrechten in Iran naar de achtergrond verdwijnen.
Dolfijnentrainers
De Iraanse Masih Alinejad (48) is journaliste en schrijfster. Ze werkt als verslaggever voor het satirische televisieprogramma OnTen en is correspondent voor Radio Farda. In 1994 werd ze gearresteerd wegens het verspreiden van pamfletten met kritiek op de Iraanse overheid. Begin deze eeuw begon ze te werken voor o.a. Hambastegi en het Iranian Labour News Agency. In 2008 schreef zij een artikel voor de Nationale Vertrouwenspartij, getiteld ‘Song of the Dolphins’, waarin de destijdse president Mahmoud Ahmadinejad vergeleken werd met een dolfijnentrainer. De armen die zich rond Ahmadinejad verzamelden bij provinciale bezoeken om hem brieven te geven werden in het artikel hongerige dolfijnen genoemd. Daarna startte ze de beweging ‘My Stealthy Freedom’ tegen de verplichting tot het dragen van de hijab. Masih Alinejad benoemt de drie pijlers van haat die onder het Islamisme liggen: Israel, het westen en vrouwen.
Het maakt allemaal dat veel Iraniërs (met name vrouwen) Israel juist nu steunen. Dit doen ze met de hashtag #IraniansStandWithIsrael. Ook wordt er middels graffiti sympathie betuigt. Het is niet zonder gevaar wat deze opstandige Iraniërs doen, maar het geeft aan hoe zij snakken naar vrijheid en democratie en hoe zij zich daarbij verbonden voelen met Israel. Zij leggen daarom de rode loper (in dit geval een Perzisch tapijt) uit voor het IDF.
Illustratie: PickPik
