Heel lang heb ik de hoofddoek nog verdedigd. Ik dacht altijd van “Als die vrouwen zich er goed bij voelen, dan moet het maar!” Echter: ik ben er nu definitief klaar mee. Wat deed mijn mening naar NEE overhellen? Antwoord: mannelijke moslims met onderwerpingsdrang.
Ene Anoir Benabdillah (die zichzelf MSc psycholoog noemt) roeptoederde reeds in augustus dolblij over de hijab van Sifan Hassan. Uiteraard bij ‘onze eigen’ islamitische gezinsbode Joop. Waar anders? Lees even en verbaas u over dit arabische gereutel. Het is of je macho-moslim Kader Abdolah hoort oreren:
“Sifan deed meer dan een medaille ontvangen. Zij ontsluierde vele mensen met haar sluier en een gouden plak. ’s Neerlands trots en haar lach met hidjab waren onaantastbaar. Zoals zij eigenlijk al jaren onaantastbaar is. En zo sprintte ze niet alleen haar tegenstanders van de baan, maar heel veel criticasters die dagelijks de mond vol hebben van de islam en de hidjab. Zij snoerde haar criticasters de mond met haar prestaties op de baan, vervolgens op het podium én met haar hidjab.”
Sport verbroedert en verzustert. Maar daar wil de islamiet helemaal niet aan. In dit geval wordt de sportprestatie zelfs gebruikt om zich te onderscheiden en vice versa. Moslima’s moeten hun hoofd bedekken omdat zij eigendom zijn: van hun geloof, van hun vaders, van hun broers en/of van hun echtgenoten. Zij horen kuis te zijn en aan de mannen bereidwillig en onderdanig.
Bij moskeeën zijn er aparte ingangen voor de geiten en de bokken. Die voor de pielemozen is groot en aan de voorkant. Die voor de vrouwen klein, aan de achterkant en met het bordje ‘als je hijab maar goed zit’.
Dagblad Trouw deed het islamitische kunstje in hun kersteditie nog even vet over. Daarbij wordt de geweldige Sifan Hassan niet als persoon neer gezet, niet als vrouw, niet als sportvrouw, zelfs niet als moslima, maar als deugdelijke moslima met een hoofddoek.
In Iran krijgen vrouwen voor het ‘niet correct dragen’ van het islamitische symbool voor onderwerping zweepslagen en gevangenisstraf. Hoe is het mogelijk dat hier, in het ooit vrije westen, er media zijn, die zich laten meeslepen in deze misogyne religie en tegelijkertijd verkondigen dat ‘de nieuwe golf van geweld tegen vrouwen moet stoppen’?
Dezelfde mensen die vrouwen met zwarte kousen en kerkhoedjes eerder belachelijk maakten en die genderneutrale WC’s aanprezen, zijn er nu als de kippen bij om de hoofdbedekking te verdedigen. Dat is op z’n zachtst hypocriet en een tikje harder geformuleerd: crimineel. De hijab, de niqab en de boerka zijn namelijk instrumenten van onderdrukking voor miljoenen meisjes en vrouwen over de hele wereld die geen keuzes kunnen maken.
Het betreft een religie waar kleine meisjes worden ontdaan van hun clitoris (FGM), uitgehuwelijkt worden aan ouwe kerels (institutionele kinderverkrachting) en levenslange toestemming nodig hebben van mannen om iets van hun eigen leven te maken.
Michel Houllebecq noemde zijn boek, waarin Frankrijk door politiek links wordt overgeleverd aan een Islamitische Revolutie ‘Soumission’. Vertaald: ‘gedweeë onderwerping’ of ‘overgave’, wat eveneens de betekenis is van het Arabische woord ‘islam’. Niet protesteren is een vorm van onderwerping!
Illustratie: Het boek ‘Hidaya’s Hijab’. Beschrijving: Hidaya is een vrolijk, nieuwsgierig meisje dat meer over de hijab wilt weten. Mama zegt dat Allah haar beloont voor elke keer dat zij de hijab draagt en dat vindt Hidaya helemaal geweldig! Hidaya’s Hijab is speciaal geschreven om de kleine moslima bewust te maken van de verplichting van de hijab. Met dit boek leert de kleine moslima op een speelse manier over de hijab. Geschikt voor kinderen van 3 t/m 7 jaar.”
