Ik moet de laatste tijd steeds vaker aan de Sovjet Unie denken, het communistische Rusland tussen 1922 en 1991. Met uiteraard hun gekaapte Europese heilsstaten. Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Tsjechoslowakije, Polen en de Duitse Democratische Republiek (DDR) behoorden tot het zogenaamde oostblok.
Onder dat totalitaire bewind werd niet alleen bepaald op wie er gestemd moest worden (nou dat was maar één partij), maar er werd ook bepaald hoe je moest denken en handelen in het dagelijks leven. Als je niet aan de voorwaarden voldeed kon je gepakt worden. Spionnen van de KGB joegen op vrijdenkers, mensen met westerse sympathieën en/of andere ongewenste ideeën.
Woke avant la lettre
De gepakten gingen de bak in, werden gemarteld en zelfs ook geëlimineerd. Een doorgeslagen cancelcultuur, zouden we het nu noemen. En om nog een tandje verder te redeneren: de Communistische Partij voelde zich ‘woke’ en een ieder die dat niet was, werd als vijand gezien. Ze beheersten alles wat burgers maar zouden kunnen beïnvloeden: onderwijs, media, wetenschap etc. Communisme is geworteld in het socialisme, maar gaat een stuk verder. Iets wat mooi begint (sociaal zijn) wordt onder leiding van dictators een hel. Er zijn veel parallellen met het nu. #MeToo bijvoorbeeld is een groot goed, maar ontaardt momenteel in een heksenjacht die niet had misstaan in het oostblok. Het is zoals bij de pedojagers: als er één pedoseksuele leraar is ontmaskerd, is de jacht geopend op de rest. Het minste pluimpje rook wordt dan een oneindig vuur. En voordat er Rechtspraak heeft plaatsgevonden (de trias politica) zijn de ‘verdachten’ reeds gecanceld oftewel schuldig bevonden in de ogen van het volk. Ze verliezen hun werk, inkomen en leven. Alles weg. Een geïsoleerd bestaan volgt. Volkswoede is levensgevaarlijk.
Stasi
Nergens werd het leven onder het Sovjetjuk zo schrijnend goed verbeeld als in de film ‘Das Leben der Anderen’. Het ontving niet voor niets de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film in 2007. Het handelt in Oost-Berlijn 1984. De Stasi, de KGB van de DDR, heeft als doel zoveel mogelijk burgers te controleren en zo veel mogelijk over hen te weten te komen. Kapitein Gerd Wiesler krijgt de opdracht de internationaal erkende en voormalig procommunistische toneelschrijver Georg Dreyman en diens vriendin Christa-Maria Sieland af te luisteren. Vanaf de kale zolder van zijn flatgebouw krijgt de spion ruim inzicht in hun levens. Hoe langer hij naar dit stel kijkt en luistert, des te meer hij besef krijgt van zijn eigen saaie, liefdeloze leventje. Niet alleen begint hij zich te interesseren voor de literaire werken waar hij tijdens het afluisteren over hoort, maar langzaam groeit bij hem ook het inzicht dat hij aan de verkeerde kant staat van de geschiedenis en voor een misdadige organisatie werkt.
Dubbelpion
Hij vervalst daarom zijn onderzoeksrapporten om Dreyman te beschermen tegen zijn brute chef, luitenant-kolonel Anton Grubitz. Deze is uit op de ondergang van de schrijver, in opdracht van de minister van Cultuur Bruno Hempf, een cynische man die eigenlijk Christa-Maria Sieland, de vriendin van Dreyman zelf begeert. Uiteindelijk komt Wieslers gemanipuleer natuurlijk toch uit en wordt hij gedegradeerd. De toneelschrijver, wiens werken als thema hebben dat de kunst het goede in mensen doet bovenkomen, beseft na de Wende (1989) dat hij ergens hulp gehad moet hebben. Hij zoekt daarom in de archieven van de Stasi en vindt daar de codenaam HGW XX/7 en schrijft daarover een boek: ‘Die Sonate vom Guten Menschen’, opgedragen aan HGW XX/7. Als Gerd Wiesler het in de boekhandel ziet, herkent hij het uiteraard direct. Op de vraag van de verkoper of het boek ingepakt moet worden als een cadeau, antwoordt Wiesler: “Nee. Het is voor mij.”
Censuur
Het beheersen van de media is iets wat voor totalitaire bewinden steeds moeilijker werd sinds het internet bestaat, maar blijft één van hun belangrijkste pressiemiddelen. Censuur! Sociale media bijvoorbeeld worden geblokkeerd in landen als Rusland, China en Noord-Korea. Zij hebben daar hun eigen versies van Facebook en Twitter. Ook in sommige islamitische landen is dit reeds het geval, zoals in Afghanistan en Iran. En in Pakistan, Syrie, Somalië en Turkije wordt een en ander geblokkeerd, wanneer het ‘onrustig’ is in hun landen. Maar steeds vaker zien we het ook in het ‘vrije westen’. Hoogleraren die niet voldoen aan de woke-agenda worden ontslagen. Aan de andere kant worden op sommige scholen in de USA bepaalde te homovriendelijke boekjes verboden. De belangrijkste morele meetlat is anno 2024 het Israelisch-Islamitisch conflict. Ik noem het zo, omdat het over meer gaat dan alleen Gaza. Vanuit Libanon en Jemen ligt de Jodenstaat onder veel terroristenvuur. (Hamas, Hezbolllah, Houthi’s).
Pro-Palestina is woke
De woke-ideologie heeft inmiddels de pro-palestijnenbeweging geadopteerd. Ook dat is merkbaar in de Westeuropese media. Zo bombardeert Hezbollah vanuit Libanon als sinds 8 oktober 2023 Israelische doelen. Maar de journaals en nieuwsrubrieken meldden deze week ‘doodleuk’ dat het IDF een nieuwe oorlog was gestart tegen Libanon. En dan de BBC. Ik had even niet in de gaten hoe doorgeslagen ze daar reeds zijn. Dat is ongetwijfeld vanuit een heftig schuldgevoel. Nergens bleken zoveel massaverkrachters werkzaam als bij de sjieke Britse publieke omroep. Ter nagedachtenis aan de horror van 7 oktober 2023 werd o.a. de documentaire We Will Dance Again gemaakt. En deze wordt vanavond uitgezonden bij de BBC. Maar daarvoor moest wel aan een strikte voorwaarde worden voldaan: de verkrachters / verminkers / moordenaars, kortom: de slachters van 7 oktober mogen GEEN terroristen genoemd worden.
Ostalgisch
De ‘moderne’ media willen heel ouderwets contrôle houden over datgene wat het volk mag horen, zien en denken. Dat gaat dus over ‘Das Leben der Anderen’. Mij wordt steeds vaker verteld wat ik hoor te denken, te stemmen, te vinden, te oordelen of te, jawel……. cancelen. Maar ik doe niet wat mij voorgeschreven wordt. Ongehoorzame vrijdenkers vormen de grootste vijand voor de groepsdenkers. Het zij zo! In voormalig Oost-Duitsland zijn er mensen die lijden aan ‘Ostalgie’. Ze verlangen terug naar de DDR-tijd toen er voor hen gedacht en bepaald werd. Er is overduidelijk een categorie mensen die het fijn vindt om een vette streep te kunnen zetten tussen zogenaamd goed en zogenaamd fout. Dit Ostalgievirus laat zich blijkbaar niet tegenhouden door landsgrenzen. Ik hoop dat er snel een vaccin komt!
