Zomergasten is het TV-programma dat de meeste recensies oplevert. Niet de meeste kijkers, maar elke zichzelf serieus nemende journalist moet wel zijn (m/v/x) imago oppoetsen door als vaste kijker van dit 3 uur durende interview te worden aangemerkt. En er dan, 9 van de 10 keer, een politiek correct plasje overheen doen.
Ik had dus gisteren weer eens dikke pret. Want een VVD’er die de portefeuille Asiel had in het vorige kabinet en die opkomt voor de zwakkeren: dat is toch wel een paradoxaal gevalletje.
Als gevolg daarvan ging het in de meeste nabeschouwingen niet over de fragmenten die Eric van der Burg liet zien, niet over zijn feministische en sociale statements, maar toch vooral hoe het in godesnaam mogelijk is dat zo een gutmensch onder de VVD-vlag opereert. Of hij niet naar de PvdA wil overstappen of (zoals weer een andere stukjestikker opperde) hij geen nieuwe eigen partij kon gaan vormen? Welja jongens, nog een groter stembiljet!
Van der Burg liet zich zondagavond niet van zijn stuk brengen. Hij moest aan presentator van dienst Peter van Ingen notabene uitleggen dat zijn keuzefilm Les Misérables naar het gelijknamige boek van Victor Hugo ging over Liberté, égalité, fraternité, oftewel de start van het liberalisme.
De polarisatie in ons land is inmiddels zover doorgetwitterd dat mensen van de VVD per definitie gezien worden als niet-sociaal, besmet door de PVV en onbetrouwbaar. Even, heel even, was er lof en sympathie voor Mark Rutte. Dat was toen hij de deur van Het Torentje na 13 jaar achter zich dicht trok.
Bijna tegelijkertijd begon het afschieten van Dilan Yeşilgöz. Want zij was toch de schuldige van dit rampenkabinet Schoof I met al die fascisten van de PVV op belangrijke posten. Het valt mij als vrouw van het politieke midden wel vaak op: links steekt nimmer de hand(en) in eigen boezem.
De PVV kon zo groot worden (en ja, dat verdriet mij ook) door het overdreven moslimgeknuffel van politici en kiezers die hoog en droog aan de Amsterdamse grachten leven en/of in woonboerderijen ergens in de provincie. Zij wonen niet aan de Binnenweg in Rotterdam of ergens in Amsterdam Zuid Oost.
En dan ben ik terug bij Eric van der Burg. Dit is een man van de praktijk en de redelijkheid. Hij woonde bijna zijn hele leven in die zo verfoeide Bijlmer. Hij is degene die na de vliegtuigcrash in 1992 de opvang regelde voor slachtoffers en nabestaanden. Hij kwam in islamitische, joodse, christelijke, hindoeïstische, boedhistische, spiri-wiri en seculiere gezinnen. En dat maakt hem tot degen die hij is: een mens van de praktijk, met een gezonde balans tussen hoofd, hart en handen.
Kortom: iemand die weet dat geen enkele ideologie waarzaligmakend is en dat discriminatie nimmer werkt. Ook zogenaamde positieve discriminatie niet. Want dan zijn er eveneens mensen die zich niet-gehoord en niet-gezien weten. Het gevolg is dat zij zich achter beroepspopulisten als Geert Wilders scharen.
Willen we dus dat bij een volgende Tweede Kamer -verkiezingsronde (en dat zal binnen afzienbare tijd het geval zijn) dat er capabeler mensen plaats gaan nemen in een kabinet, dan is het zaak om Nederland seculier, liberaal en sociaal te houden. De kerk, de moskee of de tempel bekostig je zelf maar en als je liever hier woont dan ergens anders, haal dan dat ergens anders niet naar hier. Hard gezegd: rot op met je zieke religies!
Dan zullen mensen geen partijen als PVV, FvD, DENK en SGP meer nodig hebben. Omdat het voor iedereen (ongeacht afkomst, relationele en seksuele voorkeur en maatschappelijke status) hier prettig toeven is. Niet gelijkaardig, wel gelijkwaardig.
Illustratie: Google
