Na een aantal jaren zeer bedekt, lijkt de trend nu terug bij zoveel mogelijk naakte delen. Los van het feit dat koel blijven niets te maken heeft met het aantal vierkante centimeters onblote huid, valt het me op dat met name personen met veel huidoppervlak het allerblootst gaan.
Nee, ik doe niet aan bodyshaming. Ik signaleer gewoonweg dat heel veel dikke benen onder korte jurkjes uitsteken en mannelijke vetrollen onder hemdjes vandaan piepen. Dus met de gemiddelde schaamte valt het allemaal best mee. Hoewel het taalgebruik anders doet vermoeden. Wanneer je iemand DUN noemt is er weinig aan de hand. Noem je iemand DIK, dan heb je geheid trammelant. Met de persoon in kwestie of met de omgeving. We gaan heel erg hypocriet met lichaamsvormen en -maten om. Terwijl de mensheid dikker en dikker wordt. Gewoonweg statistieken. De fabrikanten van Dove zepen en andere bekende merken zijn jarenlang druk geweest om in hun reclame-uitingen de inclusieve benadering van het vrouwelijk lichaam te benadrukken. Elke vorm, elke huidsoort of huidskleur, elke leeftijd: schoonheid is niet gebonden aan iets specifieks. Helaas hebben deze campagnes niet gewerkt. Omdat andere beelden, zeker die van de celebs, blijkbaar beklijvender zijn.
Heroinchic
Iedereen viel in 2006 over Kate Moss heen, omdat ze haar dochter en de hele vertelde dat “Niets zo lekker smaakt als dun zijn.” Deze Kate Moss is in 1988 nog maar 14 jaar, als zij de muze wordt van mode-ontwerpers, marketeers en daardoor ook van volksstammen meisjes en vrouwen. Heroinchic heet haar lijf te zijn. Heroinchic als gedroomde lifestyle. Niet slank, niet dun, maar ondervoed. Kate harkte er vele miljoenen mee binnen. Zijn we 35 jaar later verstandiger geworden met z’n allen? Nee dus. Wel vele kilo’s dikker. En ondertussen blijft 90% van de vrouwen streven naar dun, dunner dunst.
Dik is arm, dun is rijk
De grote omslag kwam een kleine 10 jaar terug. Toen waren er op deze aarde voor het eerst meer mensen met overgewicht dan met ondergewicht, volgens het gezaghebbende medische tijdschrift The Lancet. Het aantal mensen met een te hoog BMI steeg van 105 miljoen in 1975 naar 642 miljoen in 2014. Het aantal ondervoede mensen steeg in die periode ook, maar minder sterk (van 330 miljoen naar 462 miljoen). Het aantal met extreem laag gewicht daalde wel. En verhuisde tevens. Want ondergewicht wordt steeds vaker gesignaleerd in rijke westerse kringen. Zo wordt dun zijn bewust en onbewust in onze hersenpannen gekoppeld aan succesvol en mooi.
Flinterdunne succesnummers
Het sprookje van het ideale lichaam vertelt het verhaal dat er pas van ons wordt gehouden als we heel slank zijn, maar wel met de juiste rondingen op de juiste plaats. Daarover schreef Sarah Meulman in NRC aan het begin van dit jaar een essay. Zij signaleert, net als ik, dat we na een opleving van zogenaamde ‘body positivy’ in de jaren 10 van deze eeuw, weer terug zijn bij ‘af’. Terug bij Kate Moss van de jaren 80. Flinterdun als kenmerk van succes. Amal Clooney, Bella Hadid, Angelina Jolie en de zojuist ‘herbouwde’ Kim Kardashian voeden dat. Eerst hadden zij nog een normaal tot hyperslank figuur. Iets waar 95% van de vrouwen al jaloers op was. Inmiddels zijn ze graatmager en scoren zij op de BMI-ladder op ondergewicht. Met behulp van uithongering, cocaine, maagverkleiningen of met het nieuwe afvalmedicijn (dat eigenlijk voor diabetespatiënten was bedoeld): Ozempic. De voor- en na-foto‘s op hun social media-pagina‘s worden gevreten.
Liever dun dan een vette carrière
Hogeropgeleide vrouwen hebben door de bank genomen vaker een gezond gewicht dan lager opgeleide. Maar ze slaan ook vaker door. Dat wordt verklaard door een recent onderzoek, waarin de criteria waarop vrouwen elkaar beoordelen op wel of niet succesvol zijn werden geanalyseerd. Niet degenen met de indrukwekkendste carrières of de hoogste maatschappelijke posities werden benijd (zoals bij mannen het geval is) maar de vrouwen die het allerdunste waren. Het statussymbool van het hyperdun zijn is de zogenaamde thigh gap, ofwel een gat tussen je bovenbenen. Meestal is dit het laatste restje vet dat verdwijnt bij een vrouwenlijf. Ook met kiekjes van uitstekende heupbotten (bikini bridge) en de ab crack (deuk van navel tot aan ribben) kun je rekenen op veel complimenten via Instagram. Voor dat laatste is niet alleen uithongeren, maar daarbij heel veel trainen in de sportschool noodzakelijk.
De wandelende kleerhanger
Het blijft belangrijk om ‘het beestje bij de naam’ te noemen. Er moet kleding verkocht worden en die valt nu eenmaal beter op dunne lijven dan op vollere lijven. Iets dat zowel bij de vrouwelijke, de mannelijke als de genderneutrale modellen te zien is. Dit is exact wat we moeten uitleggen aan onze pubermeiden: het is een verkooptruc. Het zijn duurbetaalde, wandelende kleerhangers. Dat laatste is een opmerking die ik uit de mond van een topmodel mocht optekenen.
Blikje knakworst vs verse groenten
Daarbij: ondergewicht en overgewicht zijn even schadelijk. Relaxed ergens in het midden zitten is het gezondste en het fijnste. En per slot van rekening moet benadrukt worden dat mensen van diëten uiteindelijk alleen maar dikker, geobsedeerder en ongelukkiger worden. Een oproep aan alle media: promoot het gezonde (liefst plantaardig) voedsel! En een oproep aan onze minister van Financiën: maak gezond eten goedkoper dan ongezonde happen. In de supermarkt moet ik constateren dat je met een kleine beurs beter een blik knakworst kunt kopen en een zak chips dan verse groente, peulvruchten en fruit.
De cola lola light-leugen
Jaren geleden toen ik voor het eerst in New York kwam, viel het me op dat dunne mensen cola dronken en dikke mensen met blikjes cola light in de handen liepen. Pas veel later zou ik dit begrijpen. Het schijnt zo te zijn dat als je kunstmatige suikers tot je neemt, de behoefte aan echte suikers groter wordt. Zogenaamde sugarcravings. Dus met de meeste dieetproducten schiet het niet op. Je kunt beter suiker- en/of vetarme producten kiezen dan voedingsmiddelen die kunstmatig halfvol of suikerarm gemaakt zijn. We leren met de jaren bij en toch worden we dikker.
Decadentie
Uiteindelijk is ultradun zijn niets anders dan je onderscheiden binnen het onderscheiden. Gewoon slank zijn is voor velen al een niet te halen ideaal, met ultraslank zijn behoor je tot de Premier League. Het is een vorm van decadentie, te vergelijken met wat hele rijke mensen doen om zich te onderscheiden. Een groot jacht bezitten of een privé jet zijn namelijk al redelijk normaal in de wereld der miljonairs. Pas als je een peperdure ruimtereis kan betalen of een trip in een onderzeeboot, dan heb je op feestjes een verhaal. Als je het er tenminste levend vanaf brengt. En zo is het met hyperdun zijn ook. Van aandacht ben je verzekerd, maar of je zo‘n avontuur overleeft is punt twee. Kate Moss is inmiddels ‘met pensioen‘ en heeft nu een heel normaal lichaam. In modekringen heet maat 38 echter ‘moddervet‘.
Illustratie: Pixabay
