Vrouwen die kampen met verslavingsproblemen, een psychiatrische aandoening hebben of al meerdere kinderen hebben die uit huis geplaatst zijn, moeten gedwongen anticonceptie toegediend krijgen. In Rusland? In Zuid Korea? In China welicht? Nee in Nederland! Althans: als het aan voormalig kinderrechter Cees de Groot ligt. Hij heeft namens de zogeheten ‘Beraadgroep Verplichte Anticonceptie’ een petitie ingediend bij de Tweede Kamer.
Een stem aan ongeborenen (waar heb ik dat vaker gehoord?)
Volgens deze ‘expertgroep’ bestaat er een blinde vlek voor de belangen van het kind. De oud-rechter erkent dat het recht op voortplanting in de grondwet verankerd is, maar zo redeneert hij: “We hebben ook het beginsel dat je niet van je rechten gebruik mag maken als je daarmee een ander schade toebrengt.” Met de petitie wil de groep ‘een stem geven’ aan toekomstige kinderen van ouders die er niet voor kunnen zorgen.
Verplicht aan de prikpil
Dat komt erop neer dat ze willen dat de Raad voor de Kinderbescherming en de officier van justitie de rechter kunnen verzoeken een vrouw te dwingen tot anticonceptie, zoals een implantaat of de prikpil. Het gaat dan om vrouwen die zelf geen voorbehoedsmiddel gebruiken of willen accepteren en ‘een gevaar kunnen vormen voor eventuele toekomstige kinderen’. In de petitie worden voorbeelden gegeven als verslaving, besmetting met hepatitis B en C of hiv, een psychiatrische ziekte, een verstandelijke beperking en bewezen kindermishandeling of -doodslag.
Grondrecht
Er zijn geen cijfers die de noodzaak van deze extreme inbreuk op vrouwenrechten heeft te ondersteunen. Zelf geeft de Groot toe dat dit nergens wordt bijgehouden. Het is een plan dat diep ingrijpt in onze vrije samenleving. Ieder mens heeft het grondrecht om zich voort te planten. Er zijn uitzonderingen: zo mogen een broer en zus niet trouwen (dat heet incest, maar dat houdt de seks niet automatisch tegen), is seks met kinderen (gelukkig) verboden en zijn sommige mensen totaal wilsonbekwaam verklaard. Maar voor de rest mag ieder zijn al dan niet goddelijke gang gaan.
World on Fire
Deze week keek ik naar de prachtige BBC-serie ‘World on Fire’ (nu op NPO-Plus) waarin alle aspecten van de Tweede wereldoorlog aan de orde komen. Verfrissend is bijvoorbeeld dat getoond wordt dat niet alle Duitse soldaten ‘fout’ waren en alle geallieerden ‘goed’. Er waren jongens van 18 jaar bij, die geen enkele kennis hadden van het leven dan wel van de dood. Wat wel ronduit fout was, en wat terecht weer eens wordt benadrukt in deze serie, is dat de nazi’s hun zieke rassenzuivering niet alleen op bepaalde bevolkingsgroepen, zoals Joden, Roma en Sinti botvierden, maar ook op kinderen en mensen met een beperking in welke vorm dan ook.
Ik bezondig mij aan een ‘godwinnetje’
Normaliter ben ik geen voorstander van het fenomeen om bij elke discussie WOII erbij te slepen ~ Dit heet overigens De Wet van Godwin ~ maar ik kan er nu echt niet omheen. Al aan het begin van de jaren ’30 werd de ‘Wet voor de Preventie van Nakomelingen met een Erfelijke Ziekte’ in Duitsland afgekondigd. Deze definieerde negen aandoeningen die geacht werden erfelijk te zijn en daardoor ongewenst: zwakzinnigheid, schizofrenie, epilepsie, erfelijke blindheid, erfelijke doofheid, de ziekte van Huntington, manische depressiviteit, ernstige aangeboren afwijkingen en erfelijk alcoholisme.
Eugenetica
Meer dan 360.000 mensen werden tussen 1933 en 1945 onder dwang gesteriliseerd; meer dan 200.000 vermoord. Psychiaters, neurologen, kinderartsen en andere medici bepaalden de ‘waarde ‘ van deze mensen met een handicap, een verstandelijke beperking of een psychiatrische ziekte. Hun criteria waren ‘Heilbarkeit’ (in welke mate was genezing mogelijk), ‘Bildungsfähigkeit’ (hadden ze enig profijt van onderwijs) en ‘Arbeitsfähigkeit’ (waren ze in staat substantieel werk te verrichten). Was hun nut te gering, dan werden ze gedood. Een klein aantal van de betrokken artsen is na de oorlog vervolgd en veroordeeld. Sommige pleegden zelfmoord. Maar verreweg de meeste konden in functie blijven, alsof er nooit iets was gebeurd. Vanaf 1940 kwam de ‘systematische vernietiging’ op gang en werd het, zoals we allemaal weten, een geïndustrialiseerde ‘endlösung’.
Adoptie
Er zijn twee zaken waardoor mijn bloed ging koken bij het horen van het plan van de ‘Beraadgroep Verplichte Anticonceptie’. Allereerst het bevoogdende toontje. Wie gaat er bepalen welke mentaal beperkte mensen té beperkt zijn om zich voort te planten. Of te verslaafd? Of te gestoord? Er wordt door de werkgroep dan wel gesproken over ‘het belang van het nog te geboren kind’ in plaats van van ‘raszuivering’, maar de uitwerking is dezelfde. Als blijkt dat genoemde personen echt niet voor hun nageslacht kunnen zorgen, staan er in Nederland hele volksstammen klaar om die kinderen te adopteren. De wachtlijsten zijn namelijk erg lang.
Gaan we dan ook mannen castreren?
Het tweede wat mij boos maakt is het door mannen kapen van de baarmoeder der vrouwen. Hebben we daarvoor al 100 jaar lang gestreden? Hebben onze moeders en oma’s daar in de 60’er jaren voor op straat gedemonstreerd met spandoeken ‘Baas in eigen buik’. Toen waren het dominees, pastoors en andere (voornamelijk) mannelijk betweters en nu zal de zogenaamde ‘intelligente elite’ hetzelfde doen, maar dan omgekeerd. Waarom wordt er in het voorstel nergens gesproken over het verplicht steriliseren dan wel castreren van bepaalde groepen mannen? Nou dan weet ik er nog wel een paar.
Eigen petitie
Daarom start ik ook een petitie met als doel en dan houd ik het nog mild: dat ik een wetgeving wil waarin het mannen verboden wordt om seks te hebben met vrouwen met verslavingsproblemen of met een psychiatrische aandoening of bij vrouwen waarvan kinderen uit huis geplaatst zijn.
Mr de Groot: terug naar je schrijftafel!
Beeld: Implanon, Wikimedia Commons
